körük

[kö:rük]

1) Demirçi ussalaryň ot ýakmak üçin ýel berýän sanajy.

∙ Ussa körügini basyp duran ýerinden, gözüni adamçy erkegiň gözi ýaly edip, gaňrylyp seretdi. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

∙ Ullakan körük wassyk-wassyk edip dem alýardy. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

2) Tamdyryň düýbündäki howa girýän deşik.

∙ Tamdyryň körügini açyk goýmak.

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -räk goşulmasy goşulanda, k sesi g sesine öwrülýär.

Meselem körük - körügi.

◊ belanyň (belaň) körügi — seret bela

∙ Belaň körügi meniň özümde. (N. Pomma Sebäbini soň bildim)

∙ Daňatar sen hem şunuň ýüzüni ýuwjak bolma, belaň körügi şundadyr. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)